One Flew Over The Cuckoo's Nest
" Which one of you nuts has got any guts? "
Το ‘’Στην Φωλιά Του Κούκου’’ είναι μια μεταφορά της νουβέλας του Ken Kesey του 1962, από τον Milos Forman. Το βιβλίο ήταν βασισμένο στην εμπειρία του συγγραφέα από όταν δούλεψε στο Veterans Administration Hospital, στο Palo Alto της California. Είναι ένα δραματικό φιλμ το οποίο έκανε θραύση και αίσθηση, ειδικά την περίοδο που τραβήχτηκε.
Τα δικαιώματα για την ταινία ήταν στα χέρια του Kirk Douglas, αλλά ο υιός του Michael Douglas τελικά έβαλε μπρος την παραγωγή, με αρκετές εταιρείες παραγωγής να έχουν αρνηθεί να την αναλάβουν. Χαρακτηριστικό της είναι ότι επειδή τα γυρίσματα ‘έγιναν σε κανονικό νοσοκομείο, αρκετοί από τους κομπάρσους ήταν αληθινοί ψυχασθενείς και ηθοποιοί και παραγωγή πέρασαν χρόνο μαζί τους για να μπουν και να κατανοήσουν την όλη ατμόσφαιρα.
Ο Will Sampson δεν ήταν ηθοποιός αλλά ρέιντζερ ενός πάρκου κοντά στο μέρος που γινόντουσαν τα γυρίσματα και επιλέχτηκε γιατί ήταν από τους ελάχιστους ιθαγενείς που έμοιαζε σε μέγεθος με τον ρόλο του. Όπως και ο Mel Lambert, ο οποίος ήταν ένας απλός τοπικός επιχειρηματίας. Ο William Redfield, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων ήταν ήδη αρκετά άρρωστος και λίγο καιρό μετά την ολοκλήρωση της ταινίας απεβίωσε. Αρκετοί κομπάρσοι στην ταινία ήταν αυθεντικοί ψυχασθενείς.
Τα γυρίσματα της ταινίας έλαβαν μέρος ως επί το πλείστον στο Oregon και κάποια στην California. Το νοσοκομείο ήταν το Oregon State Hospital που βρίσκεται στο Salem του Oregon, το οποίο είναι και το νοσοκομείο του βιβλίου. Σάλος έγινε τοπικά μόλις από λάθος ενός μέλους της παραγωγής, αφέθηκε ανοιχτό ένα παράθυρο, από το οποίο έπεσε και τραυματίστηκε ένας ασθενής. Το λιμάνι στο οποίο γυρίστηκε η σκηνή με το ψάρεμα, το Depoe Bay στο Oregon, είναι το μικρότερο στον κόσμο. Στην συγκεκριμένη σκηνή η οποία πήρε μια βδομάδα γυρισμάτων οι περισσότεροι συντελεστές έπαθαν ναυτία.
Η τελευταία σκηνή γυρίστηκε μόνο με μια λήψη, ενώ η σκηνή του πάρτυ χρειάστηκε 4 βράδια. Μεγάλη βάση δόθηκε από τον σκηνοθέτη στις αντιδράσεις των ηθοποιών παρά στους διαλόγους, για να αποδοθούν καλύτερα οι χαρακτήρες. Αρκετά σημεία στην ταινία μεταξύ Nickolson και Brooks ήταν και αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού από τον Nickolson.
Ο συγγραφέας του βιβλίου λόγω της κατακρεούργησης του από το σενάριο απογοητευμένος έφτασε σε σημείο να μηνύσει την παραγωγή. Ο τίτλος της ταινίας έχει παρθεί από τον στίχο ενός αμερικανικού παιδικού φολκ τραγουδιού. Η αμοιβή του Nickolson ήταν πολύ μικρή, αλλά επειδή του είχαν δώσει και μετοχές από τα κέρδη, μόλις η ταινία απογειώθηκε, έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος. Με ένα μπάτζετ το οποίο δεν ξεπερνούσε τα 4,000,000$, κατάφερε να αποκομίσει κέρδη μόνο στην Αμερική του ύψους των 110,000,000$ περίπου.
Η ταινία κατάφερε να κερδίσει 5 Oscar, 6 βραβεία BAFTA, 6 Golden Globes και 17 ακόμα διαφορετικά βραβεία. Με βάση το IMDB η ταινία βρίσκεται στην 10η θέση καλύτερης ταινίας όλων των εποχών, στην 8η θέση καλύτερης δραματικής ταινίας, στην 3η θέση καλύτερης ταινίας της δεκαετίας 1970-79 και στην 1η θέση καλύτερης ταινίας του 1975.
Είδος : Δραματική
Έτος : 1975
Χώρα : Αμερική
Γλώσσα : Αγγλικά
Σκηνοθεσία : Milos Forman
Σενάριο : Lawrence Hauben, Bo Goldman
Πρωταγωνιστές : Jack Nickolson, Louise Fletcher, Michael Barryman
Διάρκεια : 130’ Λεπτά
Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=_A4bCifObI4
Πλοκή : Ένας φυλακισμένος μεταφέρεται σε ένα ψυχιατρείο, γιατί οι αρμόδιοι πιστεύουν ότι είναι ψυχοπαθής. Αυτός όμως θα αναστατώσει τη ζωή του ιδρύματος και θα έρθει σε σύγκρουση με τη διεύθυνση.
Κριτική : Η Φωλιά Του Κούκου είναι μια από τις πιο πρωτοποριακές ταινίες για την εποχή της και δεν είναι τυχαίο που κέρδισε επάξια 5 βραβεία Όσκαρ στις πιο σημαντικές κατηγορίες. Διαδραματίζεται σε μια κρατική ψυχιατρική κλινική όπου φτάνει ένας εξυπνάκιας αντιρρησίας για να αποκατασταθεί η ψυχική του υγεία. Εκεί βρίσκεται υπό το άγριο βλέμμα μιας σαδίστριας νοσοκόμας και έτσι αποφασίζει να υποκινήσει μια εξέγερση εναντίον της με την βοήθεια των άλλων τροφίμων της κλινικής.
Ο σκηνοθέτης κατάφερε να δημιουργήσει μια ανθρωπιστική ταινία γεμάτη εκκεντρικούς χαρακτήρες, που καταγοητεύει τον θεατή. Η ύπαρξη της συντροφικότητας σε όλο της το μεγαλείο ανάμεσα σε ξεχωριστούς ανθρώπους. Αν και θεωρείται ιδιαίτερο σαν θέμα προσεγγίζεται άλλοτε με σκληρότητα, άλλοτε με χιούμορ, αλλά πάντα με ένα δραματικό ύφος. Η ταινία δεν θέλει να δείξει τόσο το σάπιο σύστημα της πρόνοιας, αλλά πιο πολύ λειτουργεί αλληγορικά παραθέτοντας το πόσο σημαντική είναι η ελευθερία του ατόμου έστω και νοερά, κόντρα σε κάθε είδους επιβολή ή και έλλειψη δημοκρατικών συνθηκών.
Τρομερές ερμηνείες από την Fletcher, αλλά και ένας συγκλονιστικός Nickolson με τις σκηνές των δυο να ξεχωρίζουν για την ένταση τους, με την δύναμη της θέλησης του ενός να αντιτίθεται στην αυστηρότητα, πειθαρχία και επιβολή της άλλης. Σίγουρα μια μοναδική ταινία και απόλυτα κλασική.
Βαθμολογία : 8/10
Panos “The Mechanic’’
#cinethismos
