Gandhi
‘’They may torture my body, break my bones, even kill me, then they will have my dead body. NOT MY OBEDIENCE!’’
‘’Η αλήθεια είναι’’ είπε ο Richard Attenborough’’ πως ποτέ δεν ήθελα να γίνω σκηνοθέτης. Ήθελα απλά να κάνω αυτήν την ταινία’’. Για αυτόν ο Gandhi αποτελούσε μια αποστολή: να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο, να αναβιώσει τη ζωή και την εποχή του Mohandas Karamchand Gandhi (1869-1948).
Αυτό το κατάφερε μετά από 20 χρόνια καθυστερήσεων, απογοητεύσεων, γελοιοποίησης και προσωπικού οικονομικού ρίσκου. Βέβαια ήθελε να το κάνει με τέτοιον τρόπο, ώστε το πνευματικό μεγαλείο του να συγκινήσει το κοινό στην Ανατολή και τη Δύση εξίσου.
Ο Attenborough συνέλαβε την ιδέα για αυτήν την ταινία το 1962. Η έμπνευση προήλθε από τα λόγια του Gandhi : ‘’Ήταν πάντα ένα μυστήριο για εμένα πως οι άνθρωποι νιώθουν περήφανοι για τους εαυτούς τους εξευτελίζοντας τους συνανθρώπους τους’’. Μέχρι το 1969 που ήταν παραγωγός, σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία ‘’Oh! What a Lovely War’’ και αγωνίστηκε 18 χρόνια για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα χρήματα για τον Γκάντι.
Στα χρόνια αυτά διάφοροι πιο εμπορικοί σκηνοθέτες είχαν προταθεί για την ταινία, όπως ο Fred Zinnemann και ο David Lean. Διάφοροι συγγραφείς, ανάμεσά τους ο Gerald Hanley, ο Donald Ogden Stewart και ο Robert Bolt, δοκίμασαν να γράψουν το σενάριο. Όμως μόνο η τέχνη του John Briley μπορούσε να συλλάβει την ουσία της ζωής και των επιτευγμάτων του Gandhi.
Πολλοί ηθοποιοί ήταν υποψήφιοι για τον πρωταγωνιστικό ρόλο όλα αυτά τα χρόνια, μεταξύ των οποίων οι Alec Guinness, Albert Finney, Peter Finch, Tom Courtney, Dirk Bogarde, ο Robert De Niro, ο Antony Hopkins, ο Dustin Hoffman, ο John Hart και ο Richard Burton.
Η τελική επιλογή ήταν ο άγνωστος ως τότε Ben Kingsley, που είχε τα κατάλληλα χαρακτηριστικά λόγω της καταγωγής του ( ο πατέρας του ήταν Ινδός). Ο υιός του Attenborough, Michael, ήταν αυτός που τον πρότεινε στον πατέρα του. Ο Kingsley αφιερώθηκε στον ρόλο, έχασε βάρος, άρχισε γιόγκα, έμαθε να γνέθει και έκανε μια γενναία προσπάθεια να ζήσει σύμφωνα με το παράδειγμα του Gandhi. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που θεώρησαν απίστευτη την ομοιότητα του με τον πραγματικό.
Ο Gandhi διέψευσε την θεωρία ότι οι ταινίες που χρειάζονται πολύ χρόνο να ολοκληρωθούν συνήθως δεν εκπληρώνουν τις φιλοδοξίες των δημιουργών τους, γιατί χάνουν την φρεσκάδα της αρχικής έμπνευσης. Η ταινία κέρδισε επαίνους από τους κριτικούς και θαυμαστές σε όλο τον κόσμο. Έκανε ρεκόρ κερδίζοντας 8 Oscar, επίδοση που ως τότε μόνο ο Ben Hur (1959) είχε ξεπεράσει.
Ο Attenborough ήταν ικανοποιημένος και για έναν επιπλέον λόγο: ήταν βέβαιος πως κάποιοι τουλάχιστον από τους θεατές ένιωσαν πως κέρδισαν πολλά μετά την συνάντηση τους με τον Gandhi μέσα από την μεγάλη οθόνη. Όπως και να έχει, ο Gandhi τον καθιέρωσε ως σκηνοθέτη βιογραφικών ταινιών που αγγίζουν και εμπνέουν τον θεατή.
Γυρίστηκε στην Ινδία και στη Αγγλία. Μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στον πραγματικό τόπο των γεγονότων. Η σκηνή της κηδείας γυρίστηκε με 11 κάμερες και συνολικά 6 χλμ φιλμ και 400.000 κομπάρσους, εκ των οποίων οι μισοί ήταν εθελοντές και γυρίστηκε στην επέτειο των 33 χρόνων από τον θάνατό του.
Με ένα μπάτζετ του ύψους των 22,000,000$, κέρδισε 8 Oscar, 5 βραβεία BAFTA, 5 Golden Globes και άλλα 17 διαφορετικά βραβεία. Με βάση το IMDB η ταινία βρίσκεται στην 193η θέση καλύτερης ταινίας όλων των εποχών, στην 35η θέση καλύτερης ιστορικής ταινίας, στην 17η θέση καλύτερης βιογραφικής ταινίας, στην 30η θέση της δεκαετίας 1980-89 και στην 5η θέση της χρονιάς 1982.
Ταινία : Gandhi
Είδος : Βιογραφική/Ιστορική/Δραματική
Έτος : 1982
Χώρα : Αγγλία/Ινδία
Γλώσσα : Αγγλικά
Σκηνοθεσία : Richard Attenborough
Σενάριο : John Briley
Πρωταγωνιστές: Ben Kingsley, John Gielgud, Candice Bergen
Διάρκεια : 185’ Λεπτά
Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=6oWqlb_TlLQ
Πλοκή : Η ιστορία του Mohandas Karamchand Gandhi , του Ινδού δικηγόρου που έγινε ηγέτης και ελευθερωτής της πατρίδας του και συγχρόνως ένας από τους μεγαλύτερους "ειρηνιστές" του κόσμου.
Κριτική : Η ταινία ξεκινά με την δολοφονία και την κηδεία, δημοσία δαπάνη, του Gandhi το 1948. Μετά ταξιδεύει πίσω στο 1893, όταν στο ξεκίνημα του ως νεαρός δικηγόρος διαμαρτυρόταν ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις στη Νότια Αφρική. Σε αυτή την περίοδο εντοπίζει το ορόσημο στη ζωή του μεγάλου ηγέτη. Τότε άρχισε ο αγώνας του κατά της Βρετανικής Ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και υπέρ ενός ξεχωριστού Ινδικού πολιτισμού και μιας ολοκληρωμένης ινδικής κοινωνίας. Η ειρωνεία είναι πως η παθιασμένη αφοσίωση του Gandhi στην ειρηνική διαμαρτυρία συχνά οδηγεί στη βία και στο θάνατο, όπως και στη δική του μακρόχρονη φυλάκιση.
Διαγράφεται καθαρά στην ταινία η δυνατή αντίθεση μιας ωμής και βίαιης απεικόνισης, με τις πνευματικές αρχές της έλλειψης βίας, της ανοχής και της αυτοθυσίας. Η ταινία είναι τόσο πολύ εκφραστική και τόσο τεχνικά εξαίσια που μπορούμε να μιλήσουμε για ένα πραγματικό 3ωρο έπος. Φοβερό ατού της είναι μια απίστευτη ρεαλιστική φωτογραφία της Ινδίας με τις σκηνές των φτωχογειτονιών και τους αληθινούς χιλιάδες κομπάρσους να πλαισιώνουν τους πρωταγωνιστές. Υπάρχει μια όμορφη αλληλουχία των γεγονότων και σίγουρα μετά την προβολή της ταινίας έχουμε σίγουρα μάθει για τον ίδιο και το έργο του.
Εκτός από Oscar-ική, είναι σίγουρα η καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του Kingsley, με μια τόσο φυσική και πνευματική αληθοφάνεια, τόσο στην φυσική ομοιότητα, όσο και στην λεπτομέρεια και στην ιδιομορφία του χαρακτήρα του. Με μια καθηλωτική, αλάνθαστη ερμηνεία μας μεταφέρει όλο το θρησκευτικό συναίσθημα, την αγάπη για την χώρα και τα ριζωμένα πιστεύω του. Όλα αυτά σε μια προσεγμένη και εξαιρετική σκηνοθεσία. Ο Gandhi είναι μια εκ των μεγάλων μορφών του 20ου αιώνα και η ταινία με σιγουριά μπορεί και θεωρείτε κλασική.
Βαθμολογία : 8/10
Panos “The Mechanic’’
#cinethismos
