Ran
‘’Man is born crying. When he has cried enough, he dies.‘’
Μια ιαπωνο-γαλλική επικότατη παραγωγή του 1985 του σπουδαίου Akira Kurosawa. Το Ran στα ιαπωνικά έχει πολλές διαφορετικές ερμηνείες όπως επανάσταση, εξέγερση ή ακόμα και χάος, διαταραχή ή σύγχυση. Η ιδέα υπήρχε στο μυαλό του σκηνοθέτη από το ’70, από όταν διάβασε την ιστορία ενός πολέμαρχου του Mori Motonari.
Έχοντας αρκετές ομοιότητες με το θεατρικό του William Shakespeare, King Lear, αποφάσισε να ενώσει τις δυο ιστορίες με έναν μοναδικό τρόπο, που ούτε ο ίδιος μπόρεσε να εξηγήσει. Το σενάριο γράφτηκε το ’75 και μετά για κάποια χρόνια γινόταν στον προσωπικό του χρόνο η όλη προετοιμασία. Ο Kurosawa έχει χαρακτηρίσει την ταινία ως "μια σειρά από ανθρώπινα γεγονότα όπως παρακολουθούνται από τον παράδεισο".
Τα γυρίσματα έλαβαν μέρος σε πασίγνωστα και σημαντικά μέρη, όπως στο βουνό Aso το οποίο είναι το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο στην Ιαπωνία και στα αρχαία κάστρα στο Kumamoto και Himeji. Τα περισσότερα πλάνα γυριζόντουσαν με 3 κάμερες ταυτόχρονα, από διαφορετικές γωνίες και με διαφορετικούς φακούς. Χαρακτηριστικό είναι πως σε ολόκληρη την ταινία γίνεται μόνο ένα κοντινό πλάνο και αυτό στην Lady Kaede.
Ο ρόλος του Lord Hidetora Ichimonji αρχικά ήταν να δοθεί στον Toshiro Mifune, αλλά τον πήρε ο Tatsuya Nakadai, ο οποίος είχε συμμετάσχει σε αρκετές ταινίες του Kurosava, όπως και αρκετά μέλη του καστ. Ο ηθοποιός Nakadai επειδή ήταν κατά πολλά χρόνια νεότερος από τον χαρακτήρα που έπρεπε να υποδυθεί, χρειαζόταν να περνάει 4 ώρες στο μακιγιάζ σε ολόκληρο το πρόσωπό του.
Για την ταινία προσελήφθησαν περίπου 1,400 κομπάρσοι. Χρησιμοποιήθηκαν 1,400 στολές και πανοπλίες, οι οποίες ήταν φτιαγμένες χειροποίητα από ράφτες οι οποίοι δούλευαν για 2 χρόνια μέχρι να τελειώσουν. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν περίπου 200 άλογα, πολλά από τα οποία εστάλησαν από την Αμερική.
Ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε τόσο αποτελεσματικά και τους κομπάρσους και τα άλογα, που στην πρεμιέρα της ταινίας ο ιαπωνικός τύπος ξεγελάστηκε και ανέφερε πως πρέπει να χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες για να γίνουν οι μάχες. Στην αρχή υπήρξε μια σκέψη να χρησιμοποιηθούν για μουσική της ταινίας απλά φωνητικά. Μετά θεώρησαν καλύτερο να χρησιμοποιηθεί η London Symphony Orchestra, μέχρι τελικά να καταλήξουν στην Sapporo Symphony Orchestra, κάτι που τελικά ήταν άψογη επιλογή.
Το Ran γυρίστηκε την χρονιά που ο Kurosava γινόταν 75 ετών. Ήταν η τελευταία επική ταινία του Akira. Την περίοδο που ξεκίνησε να ετοιμάζεται η βασική φωτογραφία της ταινίας, ο Kurosawa χρειάστηκε αρκετούς βοηθούς, γιατί η όραση του είχε εξασθενίσει αρκετά. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, ο Akira έχασε την 39χρονη σύζυγό του, σταμάτησε και πένθησε για μόλις 1 μέρα και συνέχισε κανονικά και με μεγαλύτερο πάθος την ταινία.
Με ένα budget του ύψους των 12,000,000$ ήταν εκείνη την στιγμή η ακριβότερη ιαπωνική παραγωγή στα χρονικά. Κατάφερε να κερδίσει 1 Oscar, 2 BAFTA awards και άλλα 23 διαφορετικά βραβεία. Με βάση το IMDB η ταινία είναι στην 133η θέση των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών, στην 31η θέση καλύτερης περιπέτειας, στην 19η θέση καλύτερης ιστορικής ταινίας, στην 15η θέση την δεκαετία 1980-89 και στην 2η θέση την χρονιά 1985.
Είδος : Ιστορική/Δραματική/Περιπέτεια
Έτος : 1985
Χώρα : Ιαπωνία/Γαλλία
Γλώσσα : Ιαπωνικά
Σκηνοθεσία : Akira Kurosawa
Σενάριο : Akira Kurosawa, Hideo Oguni
Πρωταγωνιστές : Tatsuya Nakadai, Akira Terao, Jinpachi Nezu
Διάρκεια : 160’ Λεπτά
Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=YwP_kXyd-Rw
Πλοκή : Ο πανίσχυρος άρχοντας Hidetora αποφασίζει να μοιράσει το βασίλειο στους τρεις γιους του υπό τον όρο να μείνουν ενωμένοι και να υπακούσουν τον πρωτότοκο. Ο μικρότερος τον προειδοποιεί για το λάθος του κι εκείνος, εξοργισμένος, τον αποκληρώνει, σύντομα όμως θα αποδειχτεί ότι είχε απόλυτο δίκιο.
Κριτική : Ο Kurosawa έχει θρονιαστεί επάξια στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα, πέραν όποιας αμφισβήτησης και όλη του η σοφία, εμπειρία και σκηνοθετική μαεστρία εμφανίζεται απλόχερα στο συγκεκριμένο έπος. Διακατέχει μια αξεπέραστη τεχνική και οι απαράβλητες σκηνές μάχης μπορούν να συγκριθούν και να ξεπεράσουν πολλές στο είδος, ακόμα και σήμερα.
Είναι τόσο θεσπέσια χορογραφημένες, παρουσιάζοντας την βία και το αίμα ταυτόχρονα με μια σαγηνευτική φωτογραφία. Μια φωτογραφία άκρως ενδιαφέρουσα, με εξαιρετικά πλάνα αποδοσμένα λεπτομερέστατα, από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Αυτό που κάνει ακόμα πιο ανατριχιαστικά απίστευτες της σκηνές μάχης είναι η σιωπή που διατηρείτε κατά την διάρκεια τους, που είναι πιο δραστική από οποιαδήποτε θορυβώδη αποτύπωση του πολέμου στο πανί.
Το concept είναι βασισμένο σε μια μίξη των αρχαίων ιαπωνικών μύθων των σαμουράι και του διάσημου τραγικού έργου του Shakespeare, Βασιλιάς Λιρ, φυσικά με αρκετές παραλλαγές. Η ταινία είναι μια έκφραση του χάους του πολέμου, της παραφροσύνης που προκαλεί η απληστία και η ακόρεστη επιθυμία για εξουσία, με ιδιαίτερη έμφαση στην εκδίκηση, αλλά τονίζοντας και την ζοφερότητα της μοναξιάς, μαζί με τα αμέτρητα συναισθήματα που ρέουν άφθονα καθ όλη την διάρκεια.
Οι ερμηνείες είναι απόλυτα ιδεατές. Ο Nakadai ερμηνεύει τον ρόλο του με μια αυθεντική καταφρόνηση και με την βοήθεια της σκηνοθετικής εμφάνισης του ήρωα του, δίδουν έναν ρεαλιστικότατο background σε αυτόν. Η Mieko Harada αναμφίβολα ξεχωρίζει στον ρόλο της, υποστηρίζοντας στο έπακρο τα καταπληκτικά κοστούμια.
Όπως αναφέραμε τα κοστούμια ήταν θεσπέσια, όπως και το εξαιρετικό μακιγιάζ, το οποίο ήταν εμπνευσμένο από την ιαπωνική κουλτούρα του θεάτρου Noh. Όσο για την μουσική, μπορεί να κινείται σε minimal αποδόσεις, αλλά η επιτήδεια μεταχείριση των κρουστών και του φλάουτου καταφέρνει να τονίσει επιβλητικά όλες τις διαστάσεις της ταινίας.
Εν κατακλείδι αυτό που καταφέρνει το Ran είναι να μας επιδείξει πως μέσα από μια ολόκληρη ζωή εμπειριών αποκομίζεται η σοφία, σε 160’ λεπτά, στα οποία όμως ο χρόνος σαν έννοια παύει να ισχύει. Ένα κλασσικό αριστούργημα, μια κλασσική ταινία.
Βαθμολογία : 8,5/10
Panos “The Mechanic’’
#cinethismos
