Apocalypse Now
‘’ The horror... the horror...’’
Το σενάριο είχε γραφτεί το 1969 από τον John Milius με τον τίτλο “The Psychedelic Soldier”. Λέγεται πως οι δημιουργοί του εμπνεύστηκαν επίσης και από την Οδύσσεια του Ομήρου. Οι δυσκολίες των γυρισμάτων έλαβαν μυθικές διαστάσεις και έχουν αποτελέσει υλικό για βιβλία και ντοκιμαντέρ.
Αρχικά στην θέση του σκηνοθέτη ήταν να καθίσει ο George Lucas, με τον Coppola στην παραγωγή και ήθελε να δώσει έναν πιο ντοκιμαντερίστικο τόνο στην ταινία. Τα σχέδια άλλαξαν και όσο περνούσε ο καιρός και ασχολήθηκε με το Star Wars, την ταινία ανέλαβε ο Coppola. Ο πρώτος που απέρριψε τον ρόλο του Captain Benjamin L. Willard ήταν ο Steve McQueen.
Επόμενοι που αρνήθηκαν τον ρόλο ήταν ο Al Pacino, του οποίου του φάνηκε δύσκολο και ο Jack Nickolson. Ο Nick Nolte και ο Jeff Bridges ήθελαν τον ρόλο αλλά δεν τον πήραν. Τα γυρίσματα αρχικά ξεκίνησαν με τον Harvey Keitel, αλλά ο Coppola τον αντικατέστησε με τον Sheen. Για τον ρόλο του Colonel Lucas η πρώτη επιλογή ήταν ο James Caan, αλλά επειδή ζητούσε πολλά χρήματα προτιμήθηκε ο Harrison Ford. Ο Laurence Fishburne ήταν μόλις 14 ετών στην ταινία.
Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων έγινε στις Φιλιππίνες και κάποια στην Δομινικανή Δημοκρατία και στην Καλιφόρνια. Ενώ ήταν κανονισμένο να κρατήσουν 6 βδομάδες, τα γυρίσματα τελείωσαν μετά από 16 μήνες και αυτό γιατί ένας τυφώνας κατέστρεψε όλα τα σκηνικά που έπρεπε να χτιστούν από την αρχή. Σε κάποιες σκηνές βέβαια βόλεψαν και τα κατεστραμμένα. Τα συνολικά γυρίσματα έφταναν τις 200 ώρες.
Για το μιξάρισμα του ήχου χρειάστηκαν πάνω από 9 μήνες. Αρκετή διάλογοι χρειάστηκε να μπουν στο μοντάζ μιας και σε πολλές σκηνές ο ήχος των ελικοπτέρων υπερτερούσε. Ο Marlo Brando, ο οποίος είχε πληρωθεί προκαταβολικά με 1,000,000$, στα γυρίσματα εμφανίστηκε υπερβολικά παχύς, αργοπορημένος, μεθυσμένος και χωρίς να έχει μελετήσει καθόλου το σενάριο, ούτε καν το βιβλίο, κάτι που δεν άρεσε στον Coppola και αναγκάστηκε να τραβάει πλάνα που δεν θα φαίνεται τόσο το σώμα του και τα λόγια του να δουλεύονται μέρα με την μέρα.
Η σκηνή στην αρχή με τον Martin Sheen στο δωμάτιο του ξενοδοχείο δεν ήταν στο σενάριο. Όλα ήταν αυθεντικά μιας και ο Sheen ήταν μεθυσμένος εκείνη την στιγμή και ο Coppola με εντολή του άφησε ανοιχτές τις κάμερες να γράφουν. Ο Martin Sheen κατά την διάρκεια των γυρισμάτων έπαθε καρδιακή προσβολή και κάποιες σκηνές γυρίστηκαν με σωσία. Ο Coppola με τον Brando ήταν συχνά σε ρήξη και για αυτό τις σκηνές του τις αναλάμβανε ο βοηθός σκηνοθέτη.
Ο Sam Bottoms στην διάρκεια των γυρισμάτων έπαιρνε LSD και μαριχουάνα. Τα άτομα που βρίσκονταν στο ποταμόπλοιο ήταν πραγματικοί Βιετναμέζοι φυγάδες, που έφτασαν στις Φιλιππίνες 6 βδομάδες νωρίτερα. Η ταινία δεν έχει καθόλου τίτλους αρχής. Το τέλος της ταινίας ήταν ιδέα της γυναίκας του Coppola, Eleanor, όταν έγινε μάρτυρας σε μια θυσία που έκανε μια φυλή.
Ήταν η πρώτη ταινία που χρησιμοποίησε ποτέ σύστημα ήχου 70mm Dolby Stereo surround. Κατάφερε να κερδίσει 2 Oscar, 2 βραβεία BAFTA, 2 βραβεία στις Κάννες, 3 βραβεία Golden Globes και 7 ακόμα διαφορετικά βραβεία. Με ένα μπάτζετ του ύψους των 31,500,000$ κατάφερε μόνο στην Αμερική να αποκομίσει κέρδη άνω των 83,500,000$. Επειδή ο προϋπολογισμός ξέφυγε κάπως του αρχικού πλάνου, αρκετά λεφτά έβαλε ο Coppola από την τσέπη του.
Με βάση το IMDB η ταινία βρίσκεται στη 49η θέση των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών, στην 39η θέση καλύτερου δράματος, στην 4η θέση καλύτερης πολεμικής ταινίας, στην 5η θέσης της δεκαετίας 1970-79 και στην 2η θέση της χρονιάς 1979.
Είδος : Πολεμική
Έτος : 1979
Χώρα : Αμερική
Γλώσσα : Αγγλικά
Σκηνοθεσία : Francis Ford Coppola
Σενάριο : John Milius, Francis Ford Coppola
Πρωταγωνιστές : Martin Sheen, Marlon Brando, Robert Duvall
Διάρκεια : 150’ Λεπτά
Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=IkrhkUeDCdQ
Πλοκή : Ο λοχαγός Benjamin L. Willard διεισδύει με μια άκατο και μια μικρή ομάδα ανδρών στα ενδότερα της ζούγκλας του Βιετνάμ, με αποστολή να βρει και να εξοντώσει τον συνταγματάρχη Walter E. Kurtz, έναν χαρισματικό αξιωματικό ο οποίος όμως έχει παραφρονήσει και κάνει το δικό του πόλεμο. Το ταξίδι αυτό, ωστόσο, θα πάρει διαστάσεις κατάβασης στην καρδιά του ερέβους.
Κριτική : Μια πραγματική αποκάλυψη η συγκεκριμένη ταινία καθήλωσε κοινό και κριτικούς. Περνώντας μέσα από την κόλαση της παραγωγής, κατάφερε να αποτυπώσει ατόφια την κόλαση του πολέμου. Μια καθαρά πολεμική περιπέτεια δράσης, με ιδιαίτερο συμβολισμό την παραφροσύνη του πολέμου μέσω της αυτεπίγνωσης και της ενσυναίσθησης.
Σε μια τέτοιου είδους ταινία χρίζεται απαραίτητη, και αποδίδεται ουκ ευκαταφρόνητη, η διήγηση. Χωρίς special effects εντυπωσιασμού, αποθανατίζεται ο ζοφερός ρεαλισμός του πολέμου του Βιετνάμ μέσω μιας σχεδόν ποιητικής συνταρακτικής εικόνας, χωρίς ωραιοποιήσεις και εκλεπτυσμούς. Με το ψυχολογικό ντελίριο των στρατιωτών που βρίσκονται στην μέση μιας χαώδους κατάστασης, μέσω σουρεαλιστικών χρωματικών αντιθέσεων και εφιαλτικών βλοσυρών σκηνών, γεμάτες πυροβολισμούς, φωτιές, κραυγές και αποκεφαλισμένα σώματα, που συνεχώς θυμίζουν στον θεατή πέρα από την παράνοια του πολέμου και την προστριβή που παρέπεται λόγω πολιτιστικών διαφορών.
Σκηνοθετικά είναι προσεγμένη ακόμα και στις πιο μικρές λεπτομέρειες και φαίνεται η ενδελεχής δουλειά του μοντάζ. Άξιες μνείας φυσικά και οι πολύ δυνατές ερμηνείες των πρωτοκλασσάτων ηθοποιών στους κεντρικούς πολυεπίπεδους και αντιφατικούς χαρακτήρες τους. Ο Brando ερμηνεύει έναν θρυμματισμένο τραγικό ήρωα, προσπαθώντας να ερμηνεύσει το όλο ανεπίλυτο μυστήριο του κακού από μια φιλοσοφική πλευρά, τυραννισμένος από τις σκέψεις και τις τύψεις του. Η μουσική κινείται σε νοσηρά μονοπάτια υπό τους ήχους των The Doors, μέχρι την κάθοδο των Βαλκυριών, σερβιρισμένη υπό την οσμή του napalm. Ένα μεγαλειώδες πολεμικό έπος, μια μεγαλειώδης κλασική ταινία.
Βαθμολογία : 8,5/10
Panos "The Mechanic"
#cinethismos
