Victory
“Their goal was freedom…”
Η ταινία αυτή θεωρείτε ως ένα από τα καλύτερα ποδοσφαιρικά φιλμ που έχουν γυριστεί ποτέ και, προσωπική πάντα άποψη, όχι άδικα. Αναφέρεται σε μια ομάδα αιχμαλώτων πολέμου των συμμαχικών δυνάμεων, όπου βρίσκονται σε γερμανική φυλακή την περίοδο του Β' Παγκοσμίου πολέμου.
Επηρεασμένη και από την Ουγγρική παραγωγή του 1962 “Two Halftimes In Hell”, έκανε μεγάλη εντύπωση παγκοσμίως και η αλήθεια είναι πως έχει πάρει και θετικές και αρνητικές κριτικές.
Το σενάριο είναι βασισμένο στο επονομαζόμενο “The Death Match”, στην πραγματική ιστορία των παικτών της Δυναμό Κιέβου, που κέρδισαν Γερμανούς στρατιώτες, ενώ η Ουκρανία μαχόταν κατά των Γερμανών. Βέβαια δεν ήταν μόνο ένα ματς, αλλά αρκετά, μέχρι τον τελικό ενάντια στους Γερμανούς, μέχρι το τέλος που η Gestapo τους φυλάκισε. Επίσης μια σημαντική παραλλαγή στην ταινία ήταν το είδος του στοιχήματος.
Στην πραγματικότητα ο αγώνας έλαβε χώρα με την προϋπόθεση πως εάν νικήσουν οι Γερμανοί, οι αιχμάλωτοι θα αφηνόντουσαν ελεύθεροι, ενώ αντίθετα σε περίπτωση ήττας των Γερμανών οι αιχμάλωτοι θα πέθαιναν στο απόσπασμα. Οι αιχμάλωτοι πάλεψαν για την νίκη, κάτι που το κατάφεραν και έχασαν την ζωή τους, με το κεφάλι και το φρόνημα ψηλά. Οι παραγωγοί όμως δεν θέλησαν να δώσουν ένα τόσο δραματικό τόνο και για αυτό είχαμε στην ταινία ένα πιο ευχάριστο φινάλε.
Για να αναπαραστήσουν σωστά την περίοδο του πολέμου, χρησιμοποίησαν το γήπεδο ΜΤΚ στην Βουδαπέστη, το οποίο ήταν το μοναδικό χωρίς προβολείς, μιας και στον παγκόσμιο πόλεμο δεν υπήρχε τέτοιου είδους φωτισμός στα γήπεδα. Στην Βουδαπέστη επίσης στήθηκε και το σκηνικό της φυλακής, μετά από εργασίες τριών μηνών σε ένα μεγάλης έκτασης χωράφι. Γυρίσματα για την ταινία έγιναν και στο Παρίσι.
Εκτός από τους γνωστούς ηθοποιούς στην ταινία, οι περισσότεροι άλλοι παίχτες ήταν κανονικοί αστέρες του ποδοσφαίρου από ολόκληρο τον κόσμο την περίοδο του ’70, εκτελώντας κάποια κόλπα για τα οποία ήταν οι ίδιοι γνωστοί, όπως επίσης και παίχτες της Ipswich Town F.C., σε μια περίοδο που η συγκεκριμένη ομάδα μεγαλουργούσε.
Ο Sylvester Stalone για τα χρέη της ταινίας έχασε αρκετά κιλά και μυϊκή μάζα, διότι δεν μπορούσε ένας αιχμάλωτος πολέμου να μοιάζει με Ολυμπιονίκη πυγμάχο. Αρνήθηκε κατηγορηματικά να έχει σωσία και ο ίδιος ο τερματοφύλακας της εθνικής Αγγλίας έσπευσε να τον προπονήσει, μιας και θεωρώντας ο ίδιος πως είναι κάτι εύκολο και αρνιόνταν βοήθεια κατέληξε την πρώτη μέρα γυρισμάτων με εξάρθρωση στον ώμο του και να σπάσει ένα πλευρό από τις άτσαλες πτώσεις. Σε δηλώσεις του αργότερα ανέφερε πως πιστεύει ότι η εμπειρία που έζησε ήταν πολύ πιο δύσκολή και από τους αγώνες στα Rocky.
Ο Pele πέρα από την συμμετοχή του σαν πρωταγωνιστής, βοήθησε και στην χορογραφία των ποδοσφαιρικών σκηνών. Το ωραίο στην όλη παραγωγή είναι πως οι ηθοποιοί χρειάστηκε να μάθουν βασικά πράγματα ποδοσφαίρου και το αντίθετο, όπου οι ποδοσφαιριστές χρειάστηκαν κάποια μικρά μαθήματα βασικής υποκριτικής.
Ο Stalone είχε την απαίτηση ο χαρακτήρας του να σκοράρει το νικητήριο γκολ, κάτι το οποίο χρειάστηκε πολύ προσπάθεια, από τους Ευρωπαίους συντελεστές, να τον πείσουν πως δεν έστεκε ορθά και τον κατάφεραν να φανεί ήρωας με την απόκρουση του πέναλτι. Η αφίσα με τα χέρια του Caine και Stalone στον αέρα, σχηματίζουν το γράμμα V, εννοώντας την λέξη Victory.
Την στιγμή που ο εκφωνητής κατά την διάρκεια του αγώνα αναφέρει πως έχουν μείνει 15 λεπτά για το τέλος, στην πραγματικότητα είναι 15 λεπτά μέχρι τους τίτλους τέλους της ταινίας. Με ένα μικρό budget των περίπου 10,000,000$ κατάφερε να κάνει κέρδη παγκοσμίως 27.500.000 $, κάτι που για την εποχή δεν είναι ασήμαντο.
Είδος : Πολεμικό Δράμα/Αθλητική
Έτος : 1981
Χώρα : Αμερική
Γλώσσα : Αγγλικά
Σκηνοθεσία : John Huston
Σενάριο : Yabo Yablonsky, Djordje Milicevic
Πρωταγωνιστές: Michael Caine, Sylvester Stalone, Pele
Διάρκεια : 115’ Λεπτά
Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=xOxj26vcwMI
Πλοκή : Σ' ένα στρατόπεδο πολέμου στη Γερμανία, το 1943, μια ομάδα δέχεται να αντιμετωπίσει σ' έναν ποδοσφαιρικό αγώνα τη γερμανική ομάδα, χρησιμοποιώντας την ευκαιρία για να οργανώσει την απόδραση της.
Κριτική : Μια ταινία που προσωπικά έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου όχι τόσο για την εκθαμβωτική υπερπαραγωγή, που δεν είναι, όσο για την ατμόσφαιρα και το νόημα της. Με μια πολύ δυνατή πλοκή, με τους Γερμανούς να θέλουν να επιδείξουν την ανωτερότητα της Άρειας φυλής σε όλα τα επίπεδα και μια μικρή ομάδα συμμάχων να αντιστέκεται και να υπερτερεί, με έναν τρόπο διαφορετικό, με μια πιο πολιτισμένη μεταφορά του παιχνιδιού του πολέμου.
Μπορεί να πατάει σε μια συμβατική φόρμα παραγωγής, ο τρόπος όμως που εκτελείται κάθε άλλο παρά συμβατικός είναι. Ειδικά για την εποχή που γυρίστηκε, πριν 36 χρόνια, έχει πολύ έντονη, άκρως ερεθιστική δράση. Με την χρησιμοποίηση και κανονικών ποδοσφαιριστών δίνεται μια ρεαλιστική χροιά, με την ένταση και το πάθος να είναι διάχυτα ενάντια στο βρώμικο παιχνίδι των αντιπάλων και της διαιτησίας, μη μένοντας στο παιχνίδι καθ' αυτό, αλλά προσφέροντας και αγωνία με τα σημεία της δραπέτευσης και του όλου σχεδίου. Καταπληκτική φωτογραφία, ειδικά στα slow motion καρέ του αγώνα, με την μουσική να σε ανατριχιάζει κάθε φορά το ίδιο και περισσότερο.
Είναι σίγουρα από τις αγαπημένες, πιο πολύ, του αντρικού πληθυσμού και γενικά όποιος την αποδέχεται για αυτό που προσφέρει, στο επίπεδο που είναι φτιαγμένη, γοητεύεται από αυτήν και την ευχαριστιέται. Είναι μια ταινία ορισμός του κινήτρου και σίγουρα θεωρείται κλασσική.
Βαθμολογία : 8/10
Panos “The Mechanic”
#cinethismos
