Κριτική : Pirates Of The Caribbean : Dead Men Tell No Tales

"I once knew a Spaniard named, something in Spanish..."

Κατηγορία : Περιπέτεια Φαντασίας
Διάρκεια : 129' Λεπτά
Έτος : 2017

Σκηνοθεσία : Joachim Rønning, Espen Sandberg
Πρωταγωνιστούν : Johnny Depp, Geoffrey Rush, Javier Bardem

Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=i2_6L7u578Q

Πλοκή : Ο ιδιόρρυθμος πειρατής Captain Sparrow αγωνίζεται να αλλάξει να γλιτώσει από τον επικίνδυνο Salazar, ο στρατός του οποίου αποτελείται από ναυτικούς-φαντάσματα που δραπέτευσαν από το Τρίγωνο του Διαβόλου και έχουν σκοπό να σκοτώσουν κάθε πειρατή στη θάλασσα.

Κριτική : 14 χρόνια έχουν περάσει από την αρχή των πειρατών οι οποίοι ήρθαν και ανατάραξαν τα ήσυχα κινηματογραφικά νερά μας. Η παύση των 6 ετών από την προηγούμενη ταινία, έκανε ένα ιδιαίτερο καλό στο franchise μιας και μας είχε λείψει κάπως ο ιδιόρρυθμος πειρατής. 
Ο αντιήρωας μας βρίσκεται στην χειρότερη του κατάσταση, αποξενωμένος, καταζητούμενος, χωρίς πλοίο και πλήρωμα και προσπαθεί όπως και το franchise να αναγεννηθεί. Κάτι που δεν μπορούμε να πούμε πως το καταφέρνει μιας και θέλει να δώσει έναν φρέσκο αέρα στα πανιά μας, μα δεν ξεφεύγει από την κλασσική ήδη χαρτογραφημένη συνταγή. 
Πάντα έτοιμος να ακολουθήσει κάποιον θαλάσσιο μύθο και πάντα να τον κυνηγάει μια κατάρα, νιώθεις πως τα έχεις ξαναζήσει, η πλοκή δεν μένει σταθερή, εναλλάσσετε, μα ο τελικός στόχος παραμένει ίδιος. Το χιούμορ είναι παρών όπως σε όλες της προηγούμενες ταινίες και φυσικά τα effect έχουν την τιμητική τους και είναι θεσπέσια. Έντονη και λαμπερή η φωτογραφία δεν παύει να σε μαγεύει στιγμή.
Νέοι και παλαιοί χαρακτήρες κάνουν την εμφάνιση τους. Ο Johnny Depp στο πλέον χαρακτηριστικό του ρόλο προσφέρει ακριβώς μια από τα ίδια σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο Rush σταθερός και πάντα με κύρος και ένας Bardem που ανεβάζει τον πήχη στον ρόλο του κακού. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο των νεαρών ηθοποιών προσπαθεί αλλά δεν πείθει, ως μια αντιγραφή των Bloom και Knightley, οι οποίοι τελικά κάνουν την εμφάνισή τους και τα δυο ζευγάρια αφήνουν μια γλυκανάλατη γεύση στο τέλος. 
Ένα τέλος που κοντεύει, μιας και υπάρχει μια post credit scene η οποία προμηνύει την τελευταία δηλωμένη ταινία του franchise σύντομα. 

Βαθμολογία : 6,5/10

Panos "The Mechanic"

#cinethismos

Αφιέρωμα : Forrest Gump

Forrest Gump

“Run, Forrest! Run!”

Το Forrest Gump έκανε την εμφάνιση του το 1994 βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Winston Groom του 1986.  Το σκηνοθετικό χέρι του Robert Zemekis μας βάζει συνοδηγούς στο ταξίδι της ζωής του αγαθού ήρωα μας, ανά τις δεκαετίες και στις επιρροές που είχε σε κάποια μεγάλα γεγονότα του 20ου αιώνα.  Βέβαια κάποια σημεία της προσωπικότητας και τον γεγονότων του βιβλίου δεν αποτυπώθηκαν και στο σύνολο της η ταινία διαφέρει κάπως, αφού λέγεται πως μερικά μόνο από τα κεφάλαια του βιβλίου αναπτύσσονται.  Στο βιβλίο ο Forrest παρουσιάζεται και ως αστροναύτης, πρωταθλητής παλαιστής και σκακιού.  Υπήρχαν και σκηνές που κόπηκαν τελικά από την ταινία, όπως με την συνάντηση του με τον Martin Luther King.

Τον ρόλο του Forrest αρχικά αρνήθηκαν οι Bill Murray, John Travolta και Chevy Chase.  Όταν προτάθηκε στον Tom Hanks, ένας από τους όρους του στο να δεχθεί τον ρόλο ήταν το να είναι ακριβή και αληθινά τα ιστορικά γεγονότα και με σειρά.  Επίσης δεν ήθελε να έχει την χαρακτηριστική ανατολική προφορά, αλλά μιας και τονίζεται πολύ στο μυθιστόρημα, δεν είχε επιλογή.  Ο πιτσιρικάς πάντως που κάνει τον Forrest δεν είχε πρόβλημα σε αυτό, αφού ήταν η κανονική του ομιλία έτσι.  Γενικά δεν ήταν και εύκολος ρόλος και κάποιες σκηνές (π.χ. που τρέχει σαν παίχτης ράγκμπι) αναγκάστηκε να τις γυρίσει άρρωστος.  

Η Sally Field που ερμηνεύει την μητέρα του στην πραγματικότητα είναι μόλις 10 χρόνια μεγαλύτερη από τον Hanks.  Ήταν η πρώτη κινηματογραφική δουλειά του μικρού Haley Joel Osment ως γιος του και παιδιά κάποιων συντελεστών εμφανίζονται στην ταινία, όταν ο Forest ανεβαίνει για πρώτη φορά στο λεωφορείο, το πρώτο αγόρι που αρνείται να τον αφήσει να κάτσει είναι ο γιος του σκηνοθέτη και το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά είναι η κόρη του Hanks. Σε αρκετές σκηνές που ο Forrest τρέχει ντουμπλαριζόταν ο Tom, από τον μικρότερο αδερφό του Jim.

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1993 και τελείωσαν 4 μήνες μετά.  Ως επί το πλείστον έγιναν στην Georgia και στην South and North Carolina.  Όλες οι σκηνές με το πλοίο γυρίστηκαν στις ακτές της South Carolina και στη συγκεκριμένη με τον τυφώνα χρησιμοποιήθηκε κανονική μηχανή από τζετ για να προκαλέσει τους δυνατούς ανέμους.  Οι σκηνές που εξελίχτηκαν στο Vietnam τραβήχτηκαν σε ένα νησάκι το οποίο χρησιμοποιείται σαν γήπεδο γκολφ.  

Το φημισμένο παγκάκι που καθόταν στην διήγηση του, στήθηκε από την παραγωγή και βρισκόταν στην ιστορική περιοχή Savana της πολιτείας Georgia, το οποίο ξηλώθηκε και μεταφέρθηκε σε μουσείο για να μην καταστραφεί από καιρικά φαινόμενα, αλλά πιο σημαντικό για να μην κλαπεί.  Η πόλη που μεγάλωσε ο Forrest, το Greenbow Alabama, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.  Η όλη ιδέα με το τρέξιμο σε όλη την ήπειρο ήταν βασισμένη σε πραγματικό γεγονός του 1982 όπου ένας 16χρονος έτρεξε από το New Jersey μέχρι το San Francisco.

Χρειάστηκαν effect στα πολύ σημαντικά, καταπληκτικά πλάνα αρχείου, στα οποία προστέθηκε ο Forrest.  Χρήση effect είχαμε και στις σκηνές του ping pong, όπου δεν υπήρχε πραγματικό μπαλάκι και προστέθηκε μετά με CGI γραφικά ανάλογα με τις κινήσεις των ηθοποιών.  Επίσης το φύλλο που βλέπουμε να πετάει στον αέρα είναι μεν πραγματικό, μα η κίνηση του δημιουργήθηκε με effect.  

Την ώρα που ο Forrest μιλάει στην Washington και το μικρόφωνο είναι αποσυνδεδεμένο και δεν ακούγεται, τα λόγια του ήταν : "Sometimes when people go to Vietnam, they go home to their mommas without any legs. Sometimes they don't go home at all. That's a bad thing. That's all I have to say about that."  Τα περισσότερα τραγούδια (στο σύνολο 6) που ακούγονται στην ταινία είναι από Doors, ο περισσότερος διάλογος του John Lenon είναι από το τραγούδι Imagine και την φωνή του Elvis στην ταινία την έκανε ο Kurt Russell.

Για τα δικαιώματα του σεναρίου ο συγγραφέας πληρώθηκε με 350,000$ και το 3% των ποσοστών κέρδους.  Μετά την επιτυχία της ταινίας ο συγγραφέας έγραψε ένα sequel μυθιστόρημα.  Το ίδιο θέλησαν να κάνουν και οι παραγωγοί αλλά ο Hanks αρνήθηκε κατηγορηματικά και δεν θα είχε την ίδια επιτυχία με άλλον πρωταγωνιστή.  Βέβαια οι φήμες λένε πως ήδη έχει ξεκινήσει από το 2010 μια προετοιμασία στο επικείμενο ‘’Gump & Co’’ και το σενάριο είναι ήδη έτοιμο χρόνια τώρα.  Ο Tom Hanks δεν πληρώθηκε για την ταινία, αντ’ αυτού ζήτησε ποσοστά, τα οποία του επέφεραν από τα κέρδη 40,000,000$.  

Με ένα μπάτζετ που δεν ξεπερνούσε τα 55,000,000$ κατάφερε να ισοπεδώσει τα πάντα γύρω του και παγκοσμίως να επιφέρει κέρδη των 680,000,000$ μέχρι και σήμερα.  Κατάφερε να κερδίσει 6 Oscar, 2 βραβεία Saturn, 3 Golden Globe και 18 άλλα διαφορετικά βραβεία.  Έχει τιμηθεί από την βιβλιοθήκη του κογκρέσου επειδή ήταν πολιτισμικά, ιστορικά και αισθηματικά σημαντική.  Με βάση το IMDB βρίσκεται στην 13η θέση των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών, στην 9η θέση στην κατηγορία δράματος, στην 5η θέση της δεκαετίας 1990-’99 και στην 3η θέση των ταινιών της χρονιάς 1994.


Ταινία : Forrest Gump

Είδος : Κωμική / Δραματική / Ρομαντική
Έτος : 1994

Χώρα : Αμερική 
Γλώσσα : Αγγλικά 

Σκηνοθεσία : Robert Zemekis
Σενάριο : Eric Roth
Πρωταγωνιστές : Tom Hanks, Robin Wright, Gary Sinise

Διάρκεια : 140’ Λεπτά
Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=uPIEn0M8su0




Πλοκή :  Τριάντα χρόνια αμερικανικής ιστορίας μέσα από την οπτική του Forrest Gump, ενός ατόμου με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, που όμως καταφέρνει να γίνει ήρωας στο Βιετνάμ, πρωταθλητής του μπέιζμπολ και του πινγκ πονγκ και εκατομμυριούχος.

Κριτική : Η συγκεκριμένη ταινία είναι από αυτές που λες με σιγουριά πως δένεσαι συναισθηματικά μαζί της. Καταφέρνει να σε κατακλύσει με όλων των ειδών τους αντίθετους συναισθηματισμούς, από το απλοϊκό χιούμορ που δημιουργεί γέλιο κοντράροντας το δραματικό ύφος, από μια σκληρή πραγματικότητα σε μια ανθρώπινη εύθραυστη αθωότητα, από το ρομαντικό φλερτ ως την πατριωτική συνείδηση. 
Γινόμαστε θεατές σε ένα ταξίδι στην νεότερη αμερικανική ιστορία μέσα από μια αφελή και αθώα αφήγηση του ιδιαίτερου ήρωα μας. Ένα πρωτότυπο ευαίσθητο παραμύθι, το οποίο υπερβάλει αρκετά και αυτό είναι το ατού της, δημιουργώντας μια δυναμική εμπειρία και ας βασίζεται σε πιο βαριά θεματολογία. Σε κάθε ένα σημείο των κεφαλαίων κρύβεται μια καυστική αύρα ενάντια σε κοινωνικοπολιτικά μέτωπα, που καταφέρνει να περάσει τα μηνύματα της, με ένα πιο σημαντικό βάρος στην δύναμη της ατομικής θέλησης και στο ότι κάθε ένας μας είναι σημαντικός και άξιος να έχει μια περήφανη ζωή. 
Άρτια σκηνοθετικά στημένη, με μια ζωντανή φωτογραφία να μας μεταδίδει όλη την φόρτιση και φυσικά τα εξαιρετικά για την εποχή effect. Ένας Tom Hanks παρουσιάζει ερμηνευτικά στο 100% ότι χρειαζόταν για τον ήρωα, εκφραστικότατος από τις κινήσεις, την ομιλία, το βλέμμα, δημιουργώντας την προσωποποίηση της παιδικής αθωότητας κλειδωμένης σε μια ενήλικη μορφή. Οι δεύτεροι ρόλοι ιδιαίτερα σημαντική με την Wright να εκδηλώνει μια αλέγκρα αιθέρια ύπαρξη. 
Αναμφίβολα είναι μια ταινία σταθμός, μια κλασσική ταινία.

Βαθμολογία :  9/10       

Panos “The Mechanic’’

#cinethismos

Κριτική : The 9th Life Of Louis Drax

"Pascal made the mistake that all men make. He thought that because Mommy is so beautiful, then she must be good."

Κατηγορία : Θρίλερ Μυστηρίου
Διάρκεια : 108' Λεπτά
Έτος : 2016

Σκηνοθεσία : Alexandre Aja
Πρωταγωνιστούν : Jamie Dornan, Aiden Longworth, Sarah Gadon

Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=yB35JnfRjsM

Πλοκή : Ένας ψυχολόγος αρχίζει να δουλεύει με ένα νεαρό αγόρι που υποφέρει από μια σχεδόν θανατηφόρα πτώση και θα βρεθεί σε ένα μυστήριο που δοκιμάζει τα όρια της φαντασίας και της πραγματικότητας.

Κριτική : Κάποιες φορές στα αζήτητα, υπάρχουν ταινίες που με το trailer τους θα σε προκαλέσουν θετικά. Είναι πάντα ένα ρίσκο, που το παίρνω αρκετές φορές. Η παρούσα λοιπόν έχοντας μια ενδιαφέρουσα πλοκή, σε προκαλεί να την εξερευνήσεις, δεν χάνεις τον χρόνο σου μεν, αλλά δεν σου αφήνει και την αίσθηση ότι πέτυχες διάνα. 
Βασισμένο σε best seller, κινείται προς το ψυχολογικό θρίλερ, με αρκετά μεταφυσικά στοιχεία, καταλήγοντας να έχει έναν πιο δραματικό χαρακτήρα. Μέσω μια αφηγηματικής χροιάς του νεαρού πρωταγωνιστή, κινείται σχετικά γρήγορα, με τις περίεργες στιγμές στην ζωή του να είναι πολύ συχνές για να είναι τυχαίες και όσο περνάει η ώρα το μυστήριο πυκνώνει. Σε αρκετά σημεία έχει την αίσθηση ενός πιο σκοτεινού παραμυθιού, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και οι ανατροπές δεν θα αργήσουν να βγουν στο φως. Αν έχεις μια υποτυπώδη εμπειρία θα καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά από νωρίς ώστε να μην ξαφνιαστείς και πολύ με την τελική ανατροπή, μα και πάλι σαν προσπάθεια ήταν αρκετά αξιόλογη. 
Η μητέρα είναι σαφώς η πρωταγωνίστρια και ερμηνεύει μια sexy δραματική αθωότητα επάξια, με τον "Pinkman" και τον "Mr. Grey", να μην αξιοποιούνται επαρκώς. Ικανοποιητική για ένα χαλαρό βράδυ.

Βαθμολογία : 6/10

Panos "The Mechanic"

#cinethismos

Εβδομάδα 25/05 - 31/05/2017

Σινεθισμένοι μου καλώς ήλθατε σε ακόμα μια ολοκαίνουργια κινηματογραφική εβδομάδα. Μια εβδομάδα που έχουμε την πολυαναμενώμενη επιστροφή του πιο γνωστού πειρατή. 

Ο Captain Jack Sparrow μπαίνει σε νέες περιπέτειες και είμαστε έτοιμοι να τον ακολουθήσουμε σε αυτό το νέο παραμύθι. 

Ας δούμε όμως αναλυτικά τι άλλο μας επιφυλάσσουν οι σκοτεινές αίθουσες : 

Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales

Είδος : Περιπέτεια Φαντασίας
Διάρκεια : 129' Λεπτά

Πλοκή : Ο ιδιόρρυθμος πειρατής Captain Sparrow αγωνίζεται να αλλάξει να γλιτώσει από τον επικίνδυνο Salazar, ο στρατός του οποίου αποτελείται από ναυτικούς-φαντάσματα που δραπέτευσαν από το Τρίγωνο του Διαβόλου και έχουν σκοπό να σκοτώσουν κάθε πειρατή στη θάλασσα.

Σκηνοθεσία : Joachim Rønning, Espen Sandberg
Με τους : Johnny Depp, Geoffrey Rush, Javier Bardem

Trailer : https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=r8kWMghnKt8
IMDB : 8,2/10

The Dinner

Είδος : Θρίλερ Μυστηρίου
Διάρκεια : 120' Λεπτά

Πλοκή : Δύο ζευγάρια πλουσίων γονέων συναντιούνται για δείπνο για να αποφασίσουν τι πρέπει να κάνουν για ένα έγκλημα που έχουν διαπράξει οι γιοι τους.

Σκηνοθεσία : Oren Moverman
Με τους : Richard Gere, Laura Linney, Steve Coogan 

Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=qn1vT94mCNs
IMDB : 5,4/10

Aquarius

Είδος : Δραματική
Διάρκεια : 146' Λεπτά

Πλοκή : Η Κλάρα είναι ο τελευταίος κάτοικος του Υδροχόου, ενός διώροφου κτίριου. Όλα τα γειτονικά διαμερίσματα έχουν ήδη αποκτηθεί από μια εταιρεία που έχει άλλα σχέδια για αυτό το οικόπεδο. Θα συμμετάσχει σε έναν ψυχρό πόλεμο με την εταιρεία, ο οποίος διαταράσσει την καθημερινή της ρουτίνα.

Σκηνοθεσία : Kleber Mendonça Filho
Με τους : Sonia Braga, Maeve Jinkings, Irandhir Santos

Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=wFo8GCuthQA
IMDB : 7,8/10

Souvenir

Είδος : Δραματική / Ρομαντική
Διάρκεια : 90' Λεπτά

Πλοκή : Μια ξεχασμένη τραγουδίστρια του ευρωπαϊκού διαγωνισμού τραγουδιού, που ξεθωριάζει σε ένα εργοστάσιο, ερωτεύεται έναν νεαρό φιλόδοξο μποξέρ. Μαζί αποφασίζουν να επιχειρήσουν την επιστροφή της.

Σκηνοθεσία : Bavo Defurne
Με τους : Isabelle Huppert, Kévin Azaïs, Johan Leysen

Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=lu3tITHkOj4
IMDB : 6,2/10

Polina, Danser Sa Vie

Είδος : Δραματική
Διάρκεια : 108' Λεπτά

Πλοκή : Μια νεαρή κοπέλα σπουδάζει το κλασσικό μπαλέτο. Ως νεαρή γυναίκα γυρίζει στον σύγχρονο χορό και τη χορογραφία.

Σκηνοθεσία : Valérie Müller, Angelin Preljocaj
Με τους : Anastasia Shevtsova, Veronika Zhovnytska, Juliette Binoche

Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=htD6hMu83fU
IMDB : 7,0/10

Chuck / The Bleeder

Είδος : Βιογραφική / Δραματική
Διάρκεια : 98' Λεπτά

Πλοκή : Ένα δράμα εμπνευσμένο από τη ζωή του βαρέων βαρών μποξέρ Chuck Wepner.

Σκηνοθεσία : Philippe Falardeau
Με τους : Elisabeth Moss, Naomi Watts, Ron Perlman

Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=fS_qHq5u16Y
IMDB : 6,8/10

Stachka

Είδος : Δραματική
Διάρκεια : 82' Λεπτά

Πλοκή : Μια ομάδα καταπιεσμένων εργοστασιακών εργαζομένων μπαίνουν σε απεργία στην προ-επαναστατική Ρωσία.

Σκηνοθεσία : Sergei M. Eisenstein
Με τους : Grigori Aleksandrov, Maksim Shtraukh, Mikhail Gomorov

Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=3UQMg3saU4Q
IMDB : 7,7,/10

Καλές Προβολές

Panos "The Mechanic"

#cinethismos

Κριτική : Alien : Covenant

"The path to paradise begins in hell."

Κατηγορία : Θρίλερ Επιστημονικής Φαντασίας
Διάρκεια : 122' Λεπτά
Έτος : 2017

Σκηνοθεσία : Ridley Scott
Πρωταγωνιστούν : Michael Fassbender, Katherine Waterston, Billy Crudup

Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=Cq2f9BmjfoU

Πλοκή : Το πλήρωμα ενός αποικιακού διαστημόπλοιου, που κατευθύνεται προς έναν απομακρυσμένο πλανήτη, ανακαλύπτει έναν άγνωστο παράδεισο που κρύβει όμως μια απειλή πέρα ​​από τη φαντασία του και πρέπει να επιχειρήσει μια τρομερή απόδραση.

Κριτική :  Πολυαναμενώμενη συνέχεια μιας κλασσικής σειράς επιστημονικής φαντασίας. Ο Ridley Scott είναι ο σκηνοθέτης όπου με το πρώτο Alien του 1979, έδωσε μια άλλη έννοια στον όρο διαστημικός τρόμος. Φυσικά το ότι ανέλαβε αυτήν την σειρά των prequel έδωσε απίστευτη χαρά σε όλους τους fan της σειράς και μέχρι στιγμής προσωπικά δεν με έχει απογοητεύσει καθόλου. Η ανάπλαση της ίδιας θεματολογίας ίσως έχει κουράσει το κοινό με την πάροδο των χρόνων, αλλά αυτή μεταφορά της αρχής όλων έχει δώσει έναν άλλον αέρα στο franchise, τον οποίο έχω αγκαλιάσει. 
Άμεση συνέχεια του Prometheus, μας μεταφέρει 10 χρόνια μετά από εκείνα τα γεγονότα, με ένα τυπικό κύριο μέρος, διαστημόπλοιο, άποικοι, πλήρωμα, ένας υποτιθέμενος παράδεισος και ξαφνικά όλα πάνε κατά διαόλου. Μπαίνει δυναμικά στο θέμα από την αρχή της και σιγά σιγά ξετυλίγει το κουβάρι του μυστηρίου, το οποίο θα μας οδηγήσει σε ανατροπές και εξελίξεις που απογειώνουν την ένταση. Φυσικά δεν λείπουν οι gore σκηνές, το suspence και το κλασσικό κλειστοφοβικό ρίγος. Χωρίς να κάνει αλόγιστη χρήση των effect, διατηρεί μια όμορφη ροή μεταξύ του τρόμου, της δράσης και της πλοκής, σε ένα φόντο φιλοσοφικής/υπαρξιακής προσέγγισης, με όλα τα κενά ανάμεσα στις δυο ταινίες να γεμίζουν πράγμα που σε ικανοποιεί. 
Σίγουρα μεγάλο αρνητικό οι αρκετοί περιττοί διάλογοι και μια συναισθηματική φόρτιση μεταξύ των πρωταγωνιστών που φαίνονται λίγο υπερβολικοί και αχρείαστοι. Οι ρόλοι του cast στέκονται ικανοποιητικά αν και φυσικά άπαντες είναι αναλώσιμοι, με φυσικά τον Fassbender να μεγαλουργεί σε έναν σημαντικό διπλό ρόλο. Μεγάλο κρίμα η μηδαμινή συμμετοχή του James Franco, ο οποίος σίγουρα θα έδινε άλλη λάμψη στην ταινία. Δεν μπορεί να φτάσει την ατμόσφαιρα των δυο πρώτων ταινιών, αλλά ο Scott συνεχίζει να επιβεβαιώνει γιατί είναι ο μετρ του είδους. Το μόνο που μένει να δούμε είναι το πως θα κλείσει αυτή η τριλογία, έχοντας μόλις 17 ακόμα έτη για να φτάσουμε χρονικά την πρώτη ταινία. 

Βαθμολογία : 7/10

Panos "The Mechanic"

#cinethismos

Αφιέρωμα : Once Upon A Time In America

Once Upon A Time In America

“Like kids, they swear that they will die for each other.. Like men, they did”

Το Once Upon A Time In America είναι μια επικών διαστάσεων εγκληματική δραματική ταινία του 1984.  Στην σκηνοθετική καρέκλα ο πασίγνωστος Sergio Leone και πρωταγωνιστές τους Robert De Niro και James Wood μεταφερόμαστε από το γκέτο της Ν. Υόρκης και τις συμμορίες των πιτσιρικάδων στην άνοδο τους σε μαφία.  
Είναι η τελευταία ταινία του Leone και είναι βασισμένη στο βιβλίο The Hoods του Harry Grey.  Μετά από την άρνηση του να σκηνοθετήσει το The Godfather, κάτι που το μετάνιωσε, ήθελε να κάνει μια γκανγκστερική ταινία.  Για πολύ καιρό διεκδικούσε τα δικαιώματα της, μιας και τα είχε στην κατοχή του ο Dan Kertis ο οποίος δεν τα εκμεταλλεύτηκε.  Στην αρχή είχε σαν ιδέα να την γυρίσει σε τριλογία, μιας και πάντα του άρεσε.  Το σενάριο γράφτηκε αρχικά στα Ιταλικά το 1981 και μεταφράστηκε στα αγγλικά.

Ο Leone ήθελε να συνεργαστεί πολύ με τον John Milius, αλλά οι υποχρεώσεις του δευτέρου δεν το επέτρεψαν.  Ο Al Pacino και ο Jack Nickolson αρνήθηκαν τον ρόλο του Noodles.  Τον μικρό Noodle ήταν αρχικά να τον παίξει ο Gerard Departieu και τον μεγάλο ο Zen Gardner.  Στον ρόλο του Max είχε προτιμηθεί ο John Belushi, που όμως πέθανε πριν ξεκινήσουν.  Για τον ρόλο του Max μαζί με τους 200 ηθοποιούς που πέρασαν οντισιόν ήταν και ο Richard Dreyfuss.  Σκέψεις υπήρχαν για τον Paul Newman ως γέρο-Noodles, για τον Tom Berenger ως νέο-Noodles, για τους Jon Voight, Harvey Keitel, John Malkovich ως Max, για την Claudia Cardinale ως Carol, για την Liza Minelli ως Deborah και την Brook Shields ως μικρή Deborah.  

Tον ρόλο της Deborah αρνήθηκαν η Jodie Foster και η Daryl Hannah, ενώ επικρατέστερες ήταν οι Rosanna Arquette, Kim Basinger, Glen Glosse, Melanie Griffith, Diane Lane, Michelle Pfeiffer, Meg Ryan, Sigourney Weaver.  Ο Clind Eastwood αρνήθηκε τον ρόλο του Jimmy.  Ο Joe Pesci πρότεινε τον Larry Rapp για τον ρόλο του Fat Mo.  Στην ταινία κάνει την εμφάνιση της για πρώτη φορά η Jennifer Conelli.  Η ταινία ήταν η τελευταία του James Heyden.  Ο Leone θέλησε να κάνουν guest εμφάνιση αρκετοί αστέρες της δεκαετίας του ’40.  Στο σύνολο τους πέρασαν από οντισιόν για τους ρόλους της ταινίας πάνω από 3.000 ηθοποιοί.

Όταν τελείωσαν τα γυρίσματα ο Leone είχε στην διάθεση του 10 ώρες υλικού που έκοψε τελικά στις 6.  Μετά από πίεση της παραγωγής το ψαλίδι έγινε πιο κοφτερό.  Η αυθεντική κόπια είχε διάρκεια 269 λεπτά και αναγκάστηκαν να την κόψουν στα 229'.  Τα γυρίσματα κράτησαν 10 μήνες και έγιναν σε New York, Florida, New Jersey, Canada, Lazio και Venice.  Ο Leone είχε αρκετές συναντήσεις με τον πρώην μαφιόζο και συγγραφέα του βιβλίου , για να μπορέσει να αποτυπώσει την ρεπλίκα της τότε Αμερικής από τα μάτια του.  

Στην σκηνή με το μαυσωλείο χρησιμοποιήθηκε κανονική τοποθεσία μαυσωλείου.  Τα δόντια του James Wood στην ταινία είναι ψεύτικα και ήταν ιδέα του De Niro. Ήθελαν επίτηδες να είναι τόσο τέλεια για να φαίνεται ο ρόλος του υγιέστατος, τα οποία αρνήθηκε να τα πληρώσει η εταιρεία και ζημιώθηκε ο ίδιος.  Χτυπήθηκε αδικαιολόγητα από μερίδα κριτικών και αυτό βέβαια οφειλόταν στο ότι η εταιρεία Warner Bros πετσόκοψε την ταινία στην Αμερική και την πρόβαλε με πάνω από μια ώρα λιγότερο ακόμα υλικό,  με αποτέλεσμα ο θεατής να μην μπορεί να καταλάβει τίποτα, πράγμα που εξόργισε τον Leone.

6 συγγραφείς ασχολήθηκαν με την μεταφορά του βιβλίου σε ταινία, με το αρχικό σενάριο να είναι μόλις 317 σελίδες.  Η μουσική δεν θα μπορούσε να είναι άλλη φυσικά από του Ennio Moricone, η οποία ήταν γραμμένη πριν καν γυριστούν οι σκηνές και πολλές φορές έπαιζε η μουσική επάνω στο γύρισμα για μεγαλύτερη έμφαση.  Ήταν σίγουρα επικρατέστερη για oscar μουσικής, αλλά δεν συμπληρώθηκαν σωστά τα χαρτιά της αίτησης και ακυρώθηκε η συμμετοχή.  

Η ταινία κέρδισε 6 διαφορετικά βραβεία, μα κανένα oscar.  Με ένα μπάτζετ των 30,000,000$ κατάφερε στην Αμερική να αποκομίσει κάτι παραπάνω από 10,000,000$ κάτι που την όρισε ως μεγάλη εισπρακτική αποτυχία.  Με βάση το IMDB η ταινία βρίσκεται στην 67η θέση των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών, στην 59η θέση καλύτερου δράματος, στην 17η θέση καλύτερης εγκληματικής ταινίας, στην 8η θέση της δεκαετίας 1980-89 και στην 1η θέση για το έτος 1984.

Ταινία : Once Upon A Time In America

Είδος : Εγκληματική / Δραματική / Ιστορική
Έτος : 1984

Χώρα : Αμερική / Ιταλία
Γλώσσα : Αγγλικά / Γαλλικά / Ιταλικά

Σκηνοθεσία : Sergio Leone
Σενάριο : Benvenuti, Bernadi, Medioli, Arcalli, Ferrini, Leone
Πρωταγωνιστές : Robert De Niro, James Wood, Elizabeth McGovern

Διάρκεια : 229’ Λεπτά
Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=mzhX2PD6Srw


Πλοκή :  Η άνοδος και η πτώση ενός Εβραίου γκάνγκστερ στην Αμερική της ποτοαπαγόρευσης.

Κριτική :  Sergio Leone. Ένας μύθος των spaghetti western, ο οποίος έκοβε και έραβε μόνο σε ιταλικό έδαφος, στην τελευταία του ταινία αλλάζει ριζικά πλευρό και χώρα και καταπιάνεται με μια ιδιαίτερη πλευρά της τότε αμερικανική εποχής, την gangster-ική. 
Με την πλοκή να χτίζεται γύρω από 2 gangsters, οι οποίοι σε μια εποχή που η βία ήταν σε έξαρση, οι συνθήκες ζωής ήταν σκληρές και η επιβίωση ήταν μονόδρομος, συγκρούονται. Η αναπαράσταση της τότε Νέας Υόρκης παρουσιάστηκε με πολύ λεπτομερή και αληθοφανή τρόπο και στις τρεις χρονολογικές μεταφορές της. Από μια εποχή (1921) πιο αθώα, ζώντας από απατεωνιές, προχωράμε στην περίοδο (1933) όπου το έγκλημα έχει γίνει μέρος της ζωής τους, για να καταλήξουμε σε μια προσπάθεια διατηρησιμότητας μέσα από τις αλλαγές της πόλης (1968) σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. 
Μεγάλο ατού της ταινίας είναι η προσοχή στις λεπτομέρειες της κάθε περιόδου, δίνοντας έμφαση περισσότερο στην επιβλητική φωτογραφία, στην ικανότητα έκφρασης των πρωταγωνιστών παρά στον διάλογο. Όλη η δύναμη έγκειται στα βλέμματα, στις λοξές ματιές που βγάζουν μια επιθετικότητα, εριστικότητα, περιφρόνηση. Όλα με φόντο μια δύστροπη, ασυμβίβαστη αφήγηση μέσα σε μια ναρκωτική ομίχλη. 
Για 4 ώρες ταινία δεν έχει την απαραίτητη αίγλη και θα την χαρακτήριζα κάπως άνευρη, έχοντας βέβαια έντονες σκηνές απλά με έναν αργό ρυθμό. Θετικό πως διατηρείται ο ρεαλισμός έχοντας μικρές απαραίτητες δόσεις χολλυγουντιανής υπερβολής. Αρκετά flash back σου δίνουν απαντήσεις συνεχώς, είναι  πολυδιάστατη και πολύπλοκη, με αρκετό συναισθηματικό βάθος, απαραίτητα ξεσπάσματα βίας τα οποία είναι άρτια δεμένα και φυσικά μοναδικές ερμηνείες. 
Ένας De Niro με καταθλιπτικές τάσεις, ένας Woods εντελώς αντίθετος, προσεγγίζουν εντελώς διαφορετικά τους ρόλους τους και αποδίδουν την ανικανότητα να αλλάξουν σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση των ηρώων, με κύριο χαρακτηριστικό την αλλαγή της φιλίας σε προδοσία. Φυσικά την όλη ατμόσφαιρα απογειώνει η συνθετική μουσική μαεστρία του Moricone που είναι εύλογα ταιριαστή. 
Δεν συγκρίνεται με τα spaghetti western, είναι ένας φόρος τιμής στα gangster-ικά φιλμ και φυσικά μια κλασσική ταινία. 

Βαθμολογία :  8/10

Panos “The Mechanic’’

#cinethismos