Bram Stoker’s
Dracula
Listen to them: the children of the night. What sweet music they make.
Η ταινία Dracula του Francis Ford Coppola είναι μια μια Αμερικανική Γοτθική Ρομαντική προσέγγιση στον μύθο του μυθιστορήματος του Ιρλανδού Bram Stoker του 1897. Το σενάριο του James V. Hart προοριζόταν να γίνει τηλεταινία, αλλά τελικά δόθηκε στον Coppola από την Ryder, σε μια συνάντηση που είχαν ώστε να εξομαλύνουν την επαγγελματική άλλες σχέση μετά από το The Godfather III.
Στην αρχή για την αποφυγή παρεξηγήσεως με άλλες ταινίες ο Coppola θέλησε να ονομάσει την ταινία “D”, αλλά τελικά άλλαξε γνώμη. Πάντα αναφέρει στον τίτλο των ταινιών του, όταν είναι βασισμένες σε βιβλία, το όνομα του συγγραφέα. Bram Stoker’s Dracula, Mario Puzo’s The Godfather, John Grisham’s The Rainmaker.
Την πρώτη μέρα του κάστινγκ ζητήθηκε από της κεντρικούς ήρωες να διαβάζουν δυνατά ολόκληρο το βιβλίο για να μπουν στο νόημα. Για τον ρόλο του Dracula πέρασαν οντισιόν οι Andy Garcia, Armant Asante, Antonio Banderas, Vigo Mortensen. Όσο για τον ρόλο του Van Helsing ήταν προτεινόμενος ο Liam Neeson, αλλά με την επιτυχία του Hopkins στο Silence Of the Lambs απορρίφθηκε.
Η επιλογή του Kianu Reeves από τον Coppola έγινε καθαρά διότι χρειαζόταν έναν νέο sexy ηθοποιό για να ταιριάζει με της κοπέλες. Ο ρόλος της Lucy ήταν να δοθεί στην Juliette Lewis, αλλά τον πήρε η Sadie Frost.
Ο Κόπολα ήταν κατηγορηματικός στο ότι δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει καθόλου effects φτιαγμένα σε υπολογιστή. Όταν το συνεργείο του, του ανακοίνωσε πως αυτό δεν γίνεται τους απέλυσε όλους και προσέλαβε τον υιό του Roman, ο οποίος τα κατάφερε με παλιάς σχολής κινηματογραφικά tricks. Ένα μεγάλο μέρος του budget καταναλώθηκε στα κοστούμια, τα οποία ήθελε να έχουν ένα περίεργο σχεδιασμό και να ξεφύγουν από τα κλασικά μοτίβο σχεδίων.
Η δημιουργός των κουστουμιών όντας από την Ιαπωνία πρόσθεσε στις περούκες και στα κοστούμια ένα ύφος Ιαπωνικής θεατρολογίας την επονομαζόμενη Kabuki. Την μουσική την υπέγραψε ο Wojciech Kilar, η οποία συγκινεί και ανατριχιάζει μέχρι και τώρα 25 χρόνια μετά.
Για την ταινία δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου ψεύτικο αίμα, αλλά κόκκινο ζελέ. Η Frost υποχρεώθηκε να βάψει κόκκινα τα μαλλιά της, λόγω της ανησυχίας πως θα μοιάζει αρκετά με την Ryder. Ο Oldman και η Ryder ήταν τσακωμένοι σε ολόκληρη την περίοδο γυρισμάτων. Η κραυγή του Oldman στην σκηνή με το σπαθί που μπαίνει στο σταυρό, δεν είναι δική του, αλλά ντουμπλαρίστηκε από τον τραγουδιστή της punk μπάντας “The Cramps”.
Η σκηνή με την Lucy να επιστρέφει στο φέρετρο στην κρύπτη γυρίστηκε αντίστροφα για να δώσει μια πιο απόκοσμη ποιότητα. Η σκηνή του γάμου γυρίστηκε σε κανονική Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία από πραγματικό ορθόδοξο παπά. Από την ταινία κόπηκαν αρκετές σκηνές βίας και αίματος για να μην γίνει ακατάλληλη.
H αναφορά στο “Order of the Dracul”, βασίζεται σε αληθινά στοιχεία, μιας και υπήρχαν πραγματικά, οι οποίοι πολέμησαν κόντρα στους Οθωμανούς στα βαλκάνια τον 14ο αιώνα. Dracul σημαίνει δράκος και ο Vlad Tepes ήταν γνωστός ως Draculea, δηλαδή υιός του Δράκου. Στην ταινία η Mina, αναφέρει πως θυμάται ένα μέρος με την φράση “Land beyond the forest”, όπου είναι και η πραγματική έννοια της “Transylvania”.
Η ταινία δέχτηκε πολύ καλές κριτικές και όλοι συμφωνούσαν πως ο Coppola έδωσε ένα άλλο αέρα στον ήρωα του βιβλίου. Αν και βρέθηκε πρώτη στα box-office την πρώτη βδομάδα προβολής, δεν κατάφερε να μείνει καιρό στην κορυφή. Με ένα budget των 40.000.000 $, έφτασε να κάνει κέρδη παγκοσμίως του ύψους των σχεδόν 216.000.000 $.
Με τα κέρδη από την ταινία ο Coppola κατάφερε να σώσει το studio του από την πτώχευση μιας και χρωστούσε πολλά εκατομμύρια. Κέρδισε 3 oscar, “Best Costume Design”, “Best Sound effect Editing”, “Best Make Up”, όπως επίσης και 4 Saturn Awards.
Είδος : Ρομαντική / Τρόμου
Έτος : 1992
Χώρα : Αμερική
Γλώσσα : Αγγλικά/Ρουμανικά/Ελληνικά/Λατινικά
Σκηνοθεσία : Francis Ford Coppola
Σενάριο : James V. Hart
Πρωταγωνιστές : Gary Oldman, Winona Ryder, Kianu Reeves, Antony Hopkins
Διάρκεια : 125’ Λεπτά
Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=QMvD2Jlyy9U
Πλοκή : Η ταινία ακολουθεί το βασανιστικό ταξίδι του σκοτεινού πρίγκιπα από την Transylvania, καθώς μεταφέρεται από την Ανατολική Ευρώπη στο Λονδίνο του 19ου αιώνα με σκοπό να αναζητήσει την χαμένη, μέσα στους αιώνες αγαπημένη του, Elisabeta, η οποία έχει μετενσαρκωθεί στην πανέμορφη Mina. Αντίπαλοι του ο αιώνιος εχθρός του, Van Helsing και ο σύζυγος της Mina, Jonathan Harker, ο οποίος καλείται να παλέψει για την αγάπη της.
Κριτική : Έχουν περάσει 120 χρόνια από την συγγραφή αυτού του αριστουργήματος, 25 χρόνια από την ομώνυμη ταινία και με σιγουριά αναφέρω πως δεν επιτρέπεται να λέγεσαι Σινεθισμένος αν δεν σε πιάνει ανατριχίλα κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται στο συγκεκριμένο έπος. Αμέτρητες παραλλαγές έχουν περάσει από την μικρή και την μεγάλη οθόνη, μα καμία δεν έχει καταφέρει να επισκιάσει την δημιουργία του 1992.
Από την λογοτεχνική έμπνευση του Stoker στην σκηνοθετική μαεστρία του Coppola, παρουσιάζεται, μέσω μιας γοτθικής εμφάνισης, ενός ζοφερού ερωτικού αφηγήματος τρόμου, η ιστορία του πιο γνωστού Κόμη όλων. Μένει αρκετά πιστή στο ύφος του πρωτότυπου, με θετικότατη επεξήγηση της ιστορίας και δημιουργίας του Dracula, προσπαθεί και καταφέρνει να μην εστιάσει στην καθαρά βίαιη πλευρά του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα , αλλά κάνει μια εκ βαθέως ανάλυση / παρουσίαση στον ρομαντικό κόσμο των αισθήσεων. Με μια άρτια δόμηση και ένα κρεσέντο επίδειξης των σκηνοθετικών ικανοτήτων του Coppola, πορευόμαστε σε ένα αμάλγαμα τρόμου, παθιασμένου ερωτισμού, ρομαντικού δράματος, εθελοθυσίας και λύτρωσης.
Μια επιβλητική φωτογραφία που από μέσα της ρέει μια γοτθική αισθητική, μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που διατηρεί το ρίγος στην ραχοκοκκαλιά σου, μια θεσπέσια ταιριαστή μουσική υπόκρουση να δίνει μια οπερετική χροιά, καταπληκτικά σκηνικά και κοστούμια που αποδίδουν ένα παραμυθένιο θεατρικό στυλ και έτσι καταφέρνει να παρουσιάσει ακέραια την εποχή που περιγράφεται.
Ένα ρεσιτάλ ερμηνείας του Oldman και δεν χρειάζεται να αναφέρω τίποτα άλλο. Ένα πολύ δυνατό cast πρωταγωνιστών πλαισιώνει τον ίδιο, με έντονες ερμηνείες που κάθε χαρακτήρας καταφέρνει να είναι μοναδικός και διαφορετικός ώστε να γεμίζει το υποκριτικό πλαίσιο της ταινίας. Μια ταινία που όσες φορές και να την δεις θα σου προκαλέσει το ίδιο μεγαλειώδες συναίσθημα. Ένα σαγηνευτικό έπος, μια κλασσική ταινία.
Βαθμολογία : 9/10
Panos "The Mechanic"
#cinethismos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου