Αφιέρωμα : Raging Bull

Raging Bull

"All that I know is that I was blind, and now I can see."

Το ‘’Raging Bull’’ είναι η μεταφορά της αυτοβιογραφίας του διάσημου πυγμάχου Jake LaMotta με την σκηνοθετική ματιά του πασίγνωστου Martin Scorsese το 1980. Αρκετά μέρη βέβαια παραποιήθηκαν στο σενάριο, αλλά πάντα με την συνεργασία του ιδίου του πυγμάχου. 
Ο Robert De Niro ήταν αυτός που πρώτος είχε διαβάσει το βιβλίο και επί 4 χρόνια προσπαθούσε να πείσει Scorsese και παραγωγούς να ασχοληθούν με την δημιουργία της ταινίας. Βέβαια η περίοδος εκείνη ήταν δύσκολη για τον σκηνοθέτη λόγω του εθισμού του στην κοκαΐνη και η δουλειά αυτή του έδωσε κίνητρο να ξεκόψει. Το σενάριο γράφτηκε μέσα σε 2 εβδομάδες σε ένα νησί της Καραϊβικής. Scorsese και De Niro έβαλαν και αυτοί το χεράκι τους στο σενάριο. Καθώς ο Schrader το επεξεργαζόταν, είχε σκοπό να δώσει έναν πιο χυδαίο τόνο σε κάποιες σκηνές, αλλά απορρίφτηκαν οι ιδέες του.

De Niro και LaMotta συνεργάστηκαν πολύ για την ταινία, με τον πρωταθλητή να αναφέρει πως ο De Niro θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει επιτυχημένος πυγμάχος. Το ντεμπούτο της έκανε στην ταινία η Cathy Moriarty, όπως επίσης και ο John Turturro. Για τον ρόλο της Vickie πέρασε από οντισιόν η Beverly Di Angelo και η Saron Stone. Ο χαρακτήρας του Tommy Como ήταν βασισμένος σε πραγματικό μαφιόζο ο οποίος ήλεγχε το boxing στην Νέα Υόρκη το ’40-’50. 
Οι δυο πρωταγωνιστές De Niro και Pesci πριν ακόμα ξεκινήσουν τα γυρίσματα έμεναν και έκαναν προπόνηση μαζί ώστε να αποκτήσουν ένα αληθινό αίσθημα αδελφότητας το οποίο χρειαζόταν στην ταινία. Έχουν συνεργαστεί από τότε πολλές φορές και ακόμα και σήμερα είναι πολλοί καλοί φίλοι. Στην γνωστή τους σκηνή που γρονθοκοπούνται, οι γροθιές είναι αληθινότατες. Δεν έλειψαν και οι τραυματισμοί με τον De Niro σε μια σκηνή να σπάει με γροθιά ένα πλευρό του Pesci.

Χρειάστηκε εντατική και μεγάλη φυσική προετοιμασία από τον De Niro για τον συγκεκριμένο ρόλο και έδωσε και 3 πραγματικούς αγώνες μποξ στους οποίους κέρδισε δίκαια τους 2. Για τις σκηνές του που είναι πιο ηλικιωμένος ο ηθοποιός χρειάστηκε να πάρει 30 ολόκληρα κιλά. Για αυτό πρώτα γυρίστηκαν όλες οι σκηνές που είναι νέος και οι σκηνές του αγώνα και μετά η παραγωγή, με προτροπή του ίδιου του De Niro, σταμάτησαν μέχρι να πάρει πιο σωστά αυτά τα κιλά. 
Αν και οι σκηνές αγώνων εμφανίζονται μόλις 10 λεπτά, στην πραγματικότητα χρειάστηκαν περίπου 6 βδομάδες να γυριστούν και αυτό γιατί δόθηκε τρομερή έμφαση στην σωστή και αληθοφανή χορογραφία. Αντί να χρησιμοποιηθούν πολλές κάμερες ο σκηνοθέτης επέλεξε να γυριστούν με μια, ώστε να φαίνεται η κάμερα σαν τρίτο πρόσωπο. Τα ηχητικά εφέ για τις μπουνιές ήταν στην πραγματικότητα ντομάτες και πεπόνια να σπάνε.

Στην αρχή λόγω του βίαιου περιεχομένου αρκετές εταιρίες δίστασαν να προχωρήσουν στην παραγωγή φοβούμενες την αρνητική της κριτική έκβαση. Τα γυρίσματα πήραν μέρος σε California και New York. Ο λόγος που η ταινία γυρίστηκε ασπρόμαυρη ήταν για να διαφοροποιηθεί από το Rocky, για να φανεί πιο αληθοφανής η περίοδος και για να μην φανεί τόσο άσχημα το τόσο αίμα της ταινίας. Για να φανεί βέβαια στο ασπρόμαυρο φιλμ καλύτερα το αίμα, χρησιμοποιήθηκε σοκολάτα. 
Η σκηνή του γάμου στην ταράτσα σκηνοθετήθηκε από τον πατέρα του Scorsese λόγω αρρώστιας του ιδίου. Η σκηνή που γνωρίζονται η Vickie με τον Jake ήταν ολόκληρη αυτοσχεδιασμός των δυο πρωταγωνιστών. Η λέξη fuck χρησιμοποιείται στην ταινία 114 φορές.

Για την ταινία δεν γράφτηκε αυθεντική μουσική και τα τραγούδια διαλέχτηκαν από την δουλειά ενός Ιταλού συνθέτη του Pietro Mascagni, τα οποία είχαν ένα αίσθημα στεναχώριας που κολλούσε πολύ στην ταινία. Κατάφερε να κερδίσει 2 Oscar, 2 BAFTA Awards, 1 Golden Globe και ακόμα 17 διαφορετικά βραβεία. Την ώρα που ο De Niro παραλάμβανε το Oscar για τον ρόλο του, στην αίθουσα βρισκόταν και ο πραγματικός LaMotta. 
Με ένα budget που δεν ξεπερνούσε τα 18,000,000$, κατάφερε να αποκομίσει κέρδη μόνο στην Αμερική 23,500,000$. Με βάση το IMDB η ταινία βρίσκεται στην 121η θέση καλύτερης ταινίας όλων των εποχών, στην 14η θέση της δεκαετίας 1980-89, στην 13η θέση καλύτερης βιογραφικής ταινίας, στην 4η θέση της χρονιάς 1980 και στην 2η θέση καλύτερης αθλητικής ταινίας.

Ταινία : Raging Bull

Είδος : Βιογραφική / Δραματική / Αθλητική
Έτος : 1980

Χώρα : Αμερική 
Γλώσσα : Αγγλικά 

Σκηνοθεσία : Martin Scorsese
Σενάριο : Paul Schrader
Πρωταγωνιστές : Robert De Niro, Cathy Moriarty, Joe Pesci

Διάρκεια : 125’ Λεπτά
Trailer : https://www.youtube.com/watch?v=yUp6d79WRVI



Πλοκή :  Ένα συναισθηματικό ταξίδι μέσα στη ζωή ενός αυτοκαταστροφικού boxer, καθώς η βία και η ιδιοσυγκρασία που τον οδηγεί στην κορυφή του ρινγκ, καταστρέφει τη ζωή του έξω από αυτό.

Κριτική :  Την εποχή που ο Rocky, ένας νεαρός boxer, καταφέρνει να επιβιώσει και να επικρατήσει από το μηδέν και να ενθουσιάσει τον κινηματογραφικό κόσμο ως ήρωας των ρινγκ, το Raging Bull αντιτίθεται εντελώς σε όλο αυτό, παρουσιάζοντας έναν σκληρό αντιηρωικό χαρακτήρα. Ένας εγωιστικός χαρακτήρας, τυφλωμένος από την δόξα, χωρίς εξέλιξη και ανικανοποίητος με ότι έχει πετύχει. 
Χωρίζει την ζωή του στα δυο. Στην προσωπική και στην αγωνιστική, με κύριο χαρακτηριστικό το πως η ακμή αθλητικά συμπορεύεται με την προσωπική παρακμή. Η ταινία θέλει να παρουσιάσει ένα πιο ψυχολογικό προφίλ, του ανθρώπου, παρά το αγωνιστικό κομμάτι του αθλητή. Τολμά να εξερευνήσει ψυχικά ένα βίαιο και κλειστό συναισθηματικά μυαλό, που αυτοτιμωρείται με τα ελαττώματα του και δεχόμενος τις συνέπειες όλων των χαρακτηριστικών μιας ιδιόρρυθμης ρατσιστικής νοοτροπίας της εποχής και του τόπου όπου ζούσε, όπου η αρρενωπότητα δεν συγκρινόταν με τίποτα. 
Δουλεμένη στην λεπτομέρεια, όπως κάθε ταινία του σκηνοθέτη, με σκηνές που άλλοτε τρομάζουν και άλλοτε συγκινούν. Η ασπρόμαυρη εικόνα δίνει ατόφια την δυναμική της τότε εποχής, ταυτόχρονα αποτυπώνοντας και ένα πιο μελαγχολικό ύφος. Εξαίσιες οι αγωνιστικές σκηνές, με δέοντα ρεαλισμό, άφθονα βίαια χτυπήματα, αίμα, ιδρώτα και παραισθήσεις.
Ο De Niro ερμηνεύει υποδειγματικά τον χαρακτήρα του, σε όλες του τις φάσεις. Από συναισθηματικά φορτισμένος, ζηλιάρης οικογενειάρχης, ως ανεξέλεγκτος, βίαιος πυγμάχος, μέχρι την πτώση του ως παχουλός μεσήλικας.  Βιώνει τον ρόλο του κανονικότατα τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, αποδίδοντας μια ερμηνεία όντως άξια για oscar. Φυσικά δίπλα του και ένας άριστος Pesci που γεμίζει τον ρόλο του. 
Μια ταινία σταθμός για τα αθλητικά κινηματογραφικά δεδομένα, μια κλασική ταινία.

Βαθμολογία : 8/10

Panos “The Mechanic’’

#cinethismos